Kwan Yin is de meest algemeen vereerde en meest populaire boeddhistische bodhisattva in China. Ze is vaak gekleed in een wit gewaad en wordt ook wel ‘de bodhisattva die alles op de wereld ziet’ of Godin van de Genade genoemd. Men gelooft dat zij zich overal vertoont onder het volk, in verschillende gedaanten. Op haar verjaardag lossen mensen hun gelofte in, doen boete of bidden om voorspoed. Kwan Yin heeft een lange geschiedenis in de Oosterse landen. Ze zette haar leven opzij voor dienstbaarheid. Ze had de rol van bodhisattva. Dit betekent letterlijk: wezen van bodhi, of verlichting, die voorbestemd is een Boeddha te worden. Zij heeft echter de eed gedaan de kinderen van de wereld te redden. In Oosterse landen wordt zij op verschillende plaatsen verschillend afgebeeld: dan als man, dan als vrouw. Ook komt ze voor met duizend armen, wat aangeeft wat ze allemaal doet voor de mensen.

Op deze dag herdenkt men dat de engel Gabriël aan Maria de boodschap bracht dat zij moeder zou worden van Jezus.

Het festival wordt op of rond 21 maart gevierd. Sinds 2009 staat Noroez vermeld op de lijst van meesterwerken van het orale en immateriële erfgoed van de mensheid. In 2010 heeft de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties 21 maart erkend als de Internationale Dag van Noroez en beschreven als een lentefeest van Perzische oorsprong.[2]

Het feest wordt in onder meer Iran (Perzië), Koerdistan, Azerbeidzjan, Tadzjikistan en Afghanistan gevierd op de dag van de lentenachtevening. In Europa is dat het begin van de lente. In de genoemde landen is Noroez het grootste feest van het jaar. Het is de dag dat mensen nieuwe kleren aantrekken, lekkere hapjes eten, bij elkaar op bezoek gaan en cadeautjes weggeven. Het is een feest waarvoor de huizen grondig worden schoongemaakt en versierd met bloemen, slingers en allerlei mooie voorwerpen.

Noroez dateert van lang voor de komst van de islam. Van oorsprong is het een zoroastristische feestviering waarvan aannemelijk is dat Zarathustra de grondlegger ervan is. Het is een nationale feestdag in landen als Iran, Afghanistan, Oezbekistan, Tadzjikistan, India, Kirgizië, Pakistan, Azerbaijan en Kazachstan. Tevens wordt het gevierd door Koerden in Irak, Turkije en Syrië. Noroez is ook een heilige dag voor volgelingen van het zoroastristisch soefisme en het bahaigeloof.

Noroez betekent de terugkeer van de zon en van het licht. Het betekent een nieuw begin, net als het nieuwjaarsfeest op 1 januari in Europa. En net als hier de dag voor het nieuwjaarsfeest vaak wordt gebruikt om het afgelopen jaar te herdenken, wordt ook in die landen en daarbuiten de tijd voor Noroez gebruikt om te denken aan de overledenen. Noroez is daarom meer dan een nieuwjaarsfeest; het is ook een moment van loutering en verzoening, van dood en leven, en van de hoop op een nieuw begin en een beter leven.

Rondom Noroez bestaan verschillende festiviteiten. Het springen over zeven vuren een aantal dagen vóór Noroez, de feesten van Noroez zelf en het vieren van Siezda Bedar (dertiende dag) zijn onderdelen daarvan.

Allah stelt in deze nacht vast wie er in het komend jaar zullen sterven en wie er geboren zullen worden. Het is een nacht van gebed en meditatie, vergeving van zonden en bepaling van het lot. Deze kerkelijke gebeurtenis wordt ook wel nacht van de vergeving genoemd, er wordt aan Allah gevraagd de gestorven hun zonden te vergeven. In de moskee wordt ook druk gebeden ter voorbereiding van de ramadan die twee weken later begint.

In februari/maart vieren hindoes Phagua of het Holi-feest, vijf weken na het planten van de holika op Basant Panchami. Dit lentefeest is tevens het nieuwjaarsfeest van de hindoes. Op de morgen van Holi komen mensen bijeen op de plek van de veraste brandstapel. Na een gebed en het uitspreken van een zegewens voor geluk en welzijn van de gemeenschap in het nieuwe jaar, brengt men elkaar met as een eerste stip, een geluksteken (tilak), op het voorhoofd aan om elkaar vervolgens met as te bestrooien en in te wrijven ten teken dat de kwade macht overwonnen is. Hierna wordt er de hele dag, tot laat in de nacht uitbundig gefeest: gegeten, gedronken en gezongen door jong en oud samen met familieleden, vrienden en kennissen. Het is immers een volksfeest. Men besprenkelt elkaar met parfum en reukwater, bepoedert elkaar flink en begiet elkaar met allerlei vloeistof, die de in bloeistaande natuur symboliseren.

Dit is de avond voor Holi, de laatste dag van de maand Phalguna oftewel de laatste dag van de hindoekalender. Op deze dag verbrandt men de tevoren geplante Holika, welke het kwade symboliseert. Het feest herinnert aan Holika, zuster van de hardvochtige koning Harnaakoes. Koning Harnaakoes liet zich als god vereren. Zijn zoon Prahlaad weigerde daaraan mee te doen, hij vertikte het een mens te aanbidden. De koning beschouwde dit als ondermijning van zijn gezag en besloot zijn zoon te doden. Hij liet hem met stenen verzwaard in zee gooien, maar Prahlaad bleef wonderwel drijven. Het lukte ook niet om hem met wapens te doden. En nadat hij levend was begraven, bleek hij na enige weken nog springlevend te zijn. Daarna nam de zuster van Harnaakoes, Holika, met de prins plaats op een brandstapel, in de mening dat vuur geen vat op haar had. Nadat het vuur de hele nacht had gebrand, bleek de vrome Prahlaad gespaard te zijn en Holika verbrand. Tijdens de Holika-ceremonie loopt iedereen rond het vuur onder het roepen van verwensingen aan het kwaad. Ook werpt men rijstkorrels, aarde en stenen in het vuur om alle slechte gedachten en gewoonten te verbranden.