Raksha Bandhan valt jaarlijks op de volle maan in Sravana (meestal in augustus). Het is een feest voor broers en zussen. De zus zoekt haar broer op en bindt een beschermkoord om diens pols. De broer wordt dan geacht een geschenkje te geven aan zijn zus en haar alle bescherming te bieden. Het woord “Raksha” betekent bescherming en “Bandhan” betekent relatie. Vrij vertaald betekent het dus de beschermende relatie. De ceremonie wordt voorafgegaan door een “Aarti” voor de broer. Daarna zal de zus het koortje om de pols van haar broer vastbinden en tegelijkertijd bekrachtigt ze hun relatie door het opzeggen van een mantra in het sanskriet (tegenwoordig ook in eigen taal) en gebruikt ze rijst en “durva” gras als symbool voor een zegenende werking. De letterlijke betekenis van de mantra is: “O broer, moge jij een lang en gelukkig leven hebben.”
Na de voltrekking van de ceremonie stopt de zus wat zoetigs, vaak laddu, in zijn mond, waarop de broer een klein kado aan de zus overhandigd, meestal is dit in de vorm van een beetje geld.

De Hadj is de jaarlijkse bedevaart naar Mekka die iedere volwassen moslim, die daartoe de middelen heeft, ten minste eens in zijn leven moet verrichten. De Hadj vindt altijd plaats in het begin van de twaalfde maand van de moslimkalender.

De Hadj brengt hem naar de plaats waar Mohammed de Islam heeft gepredikt. Mohammeds ‘afscheidsbedevaart’ in zijn sterfjaar werd het voorbeeld voor het huidige hadj-ritueel. De relatie met de persoon van Mohammed is voor de moslim een belangrijk aspect van de Hadj. Dit blijkt onder meer uit het bezoek dat veel pelgrims na afloop brengen aan Mohammeds graf in Medina.

Het Offerfeest (ook wel Feest van Ibrahiem of Schapenfeest) is het belangrijkste feest van de islam. Het duurt drie dagen en wordt gevierd vanaf de 10e dag van de 12e maand van de islamitische kalender.

Het is het feest van het offer van Abraham. Iedere moslim die er geld voor heeft, slacht op de eerste dag van het Offerfeest een schaap en dat is niet goedkoop (ca. € 300,00).

In het Arabisch heet het Offerfeest Id al-Adha en ook Aid al Kabir, en in het Turks heet het Kurban Bayrami.

Naast het delen (wat een belangrijk gebruik is in de islam) is het zich overgeven aan Allah en het willen zijn als Ibrahiem heel belangrijk bij het vieren van het Offerfeest.

In Nederland wordt de laatste jaren geprobeerd om van het Offerfeest een officiële feestdag (vrije dag) te maken voor de ongeveer half miljoen Nederlandse moslims.

Treurdag ter gelegenheid van de verwoesting van de tempel. Men herdenkt met Tishah Be’Av de verwoesting van zowel de Eerste als de Tweede Tempel, respectievelijk in 568 voor Christus en 70 na Christus. Het is een dag van vasten en het zingen van klaagliederen. De synagoge is op deze dag slechts zwak verlicht. Dit is niet bepaald een feestdag. Op deze dag staan de Joden stil bij de verwoesting van de tempel door de Romeinen in het jaar 70 na Chr. en nog een aantal andere rampen die rond deze tijd van het jaar in het verleden plaats vonden. Het is een dag van rouw, waarop joden vasten en in de synagoge de Tora-rollen omhullen met zwart doek, het licht is uit, de meesten zitten op de grond of op lage bankjes en alleen de ‘ner tamied’ (een soort Godslamp) brandt. De tempel betekent veel voor de joden, het enige wat er nog van rest is de klaagmuur. Op deze dag worden vooral de klaagliederen gelezen. Maar aan het einde van de vastentijd, ’s middags worden de Joden eraan herinnerd dat in deze tijd van het jaar, de Negende Av ook de Messias zal komen.

Midzomer is de langste dag van het jaar. Het is een keerpunt, net als Midwinter. Bij het vieren van dit keerpunt was de traditie, die het feest op 24 juni had bepaald, belangrijker dan de wetenschap dat het solstitium hier in de loop der eeuwen steeds verder van afdwaalde. Het Sint-Jansfeest heeft vanaf de zesde eeuw midzomergebruiken naar zich toe getrokken en ertoe bijgedragen het Midzomerfeest door de eeuwen heen op dezelfde datum te houden. Ook bij andere gelegenheden komen sporadisch midzomergebruiken voor, maar in heel Europa is 24 juni altijd de belangrijkste datum geweest en gebleven.

Op deze dag herdenken de rooms-katholieken de geboortedag van Johannes de Doper, de profeet die Jezus in de rivier de Jordaan doopte. Johannes de Doper werd onthoofd op het moment dat Jezus werkzaam werd en verkondigde: “Kom tot inkeer!”. Op de avond van Sint Jan kwamen vroeger buurtgenoten bij elkaar en maakten met zijn allen een groot vuur. Men zong en danste en de moedigsten sprongen over het vuur heen. Als een jongen en een meisje hand in hand over het vuur sprongen, was hun band voor eeuwig verzegeld. Met Sint Jan was het voor vrouwen mogelijk een vrijer te vinden. In de zeventiende eeuw was het gebruikelijk bloemen aan de huizen te hangen of boven de straat en ’s avonds feest te vieren met elkaar. Jongens en meisjes trokken gearmd door het dorp. Wist de vrouw een man te strikken dan werd deze “mijn Sint Jan” genoemd.

De Midzomernacht / Sint-Jansnacht met de daarop volgende ochtend werd algemeen gezien als een magische tijd, waarin het onmogelijke mogelijk werd. De kerk heeft enerzijds geprobeerd het Midzomerfeest te kerstenen in de Sint-Jansviering. Anderzijds werd door de eeuwen heen voortdurend gewaarschuwd tegen de gevaren van heksen en demonen die in deze magische nacht maar al te gemakkelijk hun slag slaan.

Op 21 juni wordt Wereld Humanisme Dag gevierd. Deze datum (de langste dag van het jaar) is uitgeroepen tot de “internationale dag van het humanisme” als een uiting van levensoptimisme. De dag wordt door humanistische groepen overal ter wereld gevierd.

Wereldhumanismedag werd in 2013 voor het eerst landelijk gevierd door de humanistische organisaties, die evenementen door het hele land organiseren.

Op www.wereldhumanismedag.nl is hierover meer informatie te vinden.

Sacramentsdag (Corpus Christi) wordt gevierd op de tiende dag na Pinksteren. De rooms-katholieken vieren hiermee de instelling van de eucharistie. Ze eten op deze dag brood en drinken wijn. Het brood verwijst naar Jezus’ lichaam, de wijn naar het bloed dat Jezus offerde omwille van het heil van de mensen.

Tien dagen na Hemelvaartsdag, en dus vijftig dagen vanaf Pasen, herdenken christenen hoe de discipelen van Jezus de Heilige Geest ontvingen. Er verschenen vlammen boven hun hoofden en ze konden nu zieken genezen in naam van Jezus en Gods boodschap in andere talen verspreiden. Tevens wordt de geboorte van de (katholieke) kerk herdacht. In tegenstelling tot Kerstmis en Pasen kent Pinksteren tegenwoordig geen wereldse uiterlijkheden meer. Pinksteren wortelt in het joodse Wekenfeest. Oorspronkelijk was het een dankfeest voor de binnengehaalde oogst.  In de 2de eeuw na Christus kwam de nadruk te liggen op het herdenken van het verbond tussen God en Israël, de gebeurtenis bij de Sinai, toen God aan Mozes de wet gaf.  De christenen namen deze feestdag over om de nederdaling van de Heilige Geest over de apostelen te gedenken. De christenen zagen een parallel: met Pinksteren is het de Geest van Christus die de nieuwe wet geeft en die de christenen (uit joden- en heidendom) verenigt tot een nieuw volk van God. Omdat het joodse Wekenfeest – als men de eerste en de laatste dag van een periode meetelt – de vijftigste dag was, noemde men het in het Grieks ook Pentekostè, wat ‘vijftig’ betekent. Het woord Pinksteren is hiervan afgeleid.

Sjavoeot (Wekenfeest) begint officieel de voorgaande avond bij zonsondergang. Sjawoe’ot betekent “weken” en wordt daarom ook wel het Wekenfeest genoemd. Zeven weken na Pesach, de uittocht uit Egypte, werd aan de joden hun heilige geschriften geopenbaard, de Tora. Het feest herinnert aan deze ingrijpende gebeurtenis bij de berg Sinaï. In de met bloemen versierde synagoge wordt het boek Ruth  gelezen, om het karakter van oogstfeest, wat Sjavoeot van oudsher ook heeft, te benadrukken.