Midzomer is de langste dag van het jaar. Het is een keerpunt, net als Midwinter. Bij het vieren van dit keerpunt was de traditie, die het feest op 24 juni had bepaald, belangrijker dan de wetenschap dat het solstitium hier in de loop der eeuwen steeds verder van afdwaalde. Het Sint-Jansfeest heeft vanaf de zesde eeuw midzomergebruiken naar zich toe getrokken en ertoe bijgedragen het Midzomerfeest door de eeuwen heen op dezelfde datum te houden. Ook bij andere gelegenheden komen sporadisch midzomergebruiken voor, maar in heel Europa is 24 juni altijd de belangrijkste datum geweest en gebleven.

Op deze dag herdenken de rooms-katholieken de geboortedag van Johannes de Doper, de profeet die Jezus in de rivier de Jordaan doopte. Johannes de Doper werd onthoofd op het moment dat Jezus werkzaam werd en verkondigde: “Kom tot inkeer!”. Op de avond van Sint Jan kwamen vroeger buurtgenoten bij elkaar en maakten met zijn allen een groot vuur. Men zong en danste en de moedigsten sprongen over het vuur heen. Als een jongen en een meisje hand in hand over het vuur sprongen, was hun band voor eeuwig verzegeld. Met Sint Jan was het voor vrouwen mogelijk een vrijer te vinden. In de zeventiende eeuw was het gebruikelijk bloemen aan de huizen te hangen of boven de straat en ’s avonds feest te vieren met elkaar. Jongens en meisjes trokken gearmd door het dorp. Wist de vrouw een man te strikken dan werd deze “mijn Sint Jan” genoemd.

De Midzomernacht / Sint-Jansnacht met de daarop volgende ochtend werd algemeen gezien als een magische tijd, waarin het onmogelijke mogelijk werd. De kerk heeft enerzijds geprobeerd het Midzomerfeest te kerstenen in de Sint-Jansviering. Anderzijds werd door de eeuwen heen voortdurend gewaarschuwd tegen de gevaren van heksen en demonen die in deze magische nacht maar al te gemakkelijk hun slag slaan.

Op 21 juni wordt Wereld Humanisme Dag gevierd. Deze datum (de langste dag van het jaar) is uitgeroepen tot de “internationale dag van het humanisme” als een uiting van levensoptimisme. De dag wordt door humanistische groepen overal ter wereld gevierd.

Wereldhumanismedag werd in 2013 voor het eerst landelijk gevierd door de humanistische organisaties, die evenementen door het hele land organiseren.

Op www.wereldhumanismedag.nl is hierover meer informatie te vinden.

Sacramentsdag (Corpus Christi) wordt gevierd op de tiende dag na Pinksteren. De rooms-katholieken vieren hiermee de instelling van de eucharistie. Ze eten op deze dag brood en drinken wijn. Het brood verwijst naar Jezus’ lichaam, de wijn naar het bloed dat Jezus offerde omwille van het heil van de mensen.

Sjavoeot (Wekenfeest) begint officieel de voorgaande avond bij zonsondergang. Sjawoe’ot betekent “weken” en wordt daarom ook wel het Wekenfeest genoemd. Zeven weken na Pesach, de uittocht uit Egypte, werd aan de joden hun heilige geschriften geopenbaard, de Tora. Het feest herinnert aan deze ingrijpende gebeurtenis bij de berg Sinaï. In de met bloemen versierde synagoge wordt het boek Ruth  gelezen, om het karakter van oogstfeest, wat Sjavoeot van oudsher ook heeft, te benadrukken.

Tien dagen na Hemelvaartsdag, en dus vijftig dagen vanaf Pasen, herdenken christenen hoe de discipelen van Jezus de Heilige Geest ontvingen. Er verschenen vlammen boven hun hoofden en ze konden nu zieken genezen in naam van Jezus en Gods boodschap in andere talen verspreiden. Tevens wordt de geboorte van de (katholieke) kerk herdacht. In tegenstelling tot Kerstmis en Pasen kent Pinksteren tegenwoordig geen wereldse uiterlijkheden meer. Pinksteren wortelt in het joodse Wekenfeest. Oorspronkelijk was het een dankfeest voor de binnengehaalde oogst.  In de 2de eeuw na Christus kwam de nadruk te liggen op het herdenken van het verbond tussen God en Israël, de gebeurtenis bij de Sinai, toen God aan Mozes de wet gaf.  De christenen namen deze feestdag over om de nederdaling van de Heilige Geest over de apostelen te gedenken. De christenen zagen een parallel: met Pinksteren is het de Geest van Christus die de nieuwe wet geeft en die de christenen (uit joden- en heidendom) verenigt tot een nieuw volk van God. Omdat het joodse Wekenfeest – als men de eerste en de laatste dag van een periode meetelt – de vijftigste dag was, noemde men het in het Grieks ook Pentekostè, wat ‘vijftig’ betekent. Het woord Pinksteren is hiervan afgeleid.

Jom Jeroesjalaiem is de meest recente Joodse feestdag. Het is de herdenking van de inneming van de oude stad Jeruzalem (7 juni 1967). Jaarlijks op de 28ste dag van de maand ljar; valt 28 ljar op vrijdag of sjabbat dan wordt de viering verplaatst naar de daaraan voorafgaande donderdag. Nadat Israël in 1948 onafhankelijk was geworden, werd de jonge staat aangevallen door omringende landen. Jordanië veroverde het oostelijk deel van Jeruzalem dat het tot 1967 bezette. Pas in juni 1967 (de Zesdaagse Oorlog) verkreeg Israël de zeggenschap over de Oude Stad van Jeruzalem, de Westelijke Tempelmuur en de Tempelberg. Sindsdien wordt op 28 ljar de hereniging van Jeruzalem “Jom Jeroesjalaiem” gevierd.

Veertig dagen na zijn opstanding is Jezus volgens het christelijk geloof naar de hemel opgestegen, naar God de Vader. Deze gebeurtenis wordt op Hemelvaartsdag herdacht.

Jaarlijks op de 8e dag van de 4e Chinese maanmaand (meestal in mei) wordt door de boeddhisten die de Chinese kalender volgen de geboorte van de Boeddha herdacht.

Het boeddhistische vollemaansfeest; in mei werd Heer Boeddha tijdens volle maan geboren. Hij heeft verlichting bereikt. Daardoor ontstond het Wesakfeest. Het is een dag van gedeeltelijk vasten en het doen van goede werken. Lekenvolgelingen eten vaak niet tussen 12 uur ’s middags en de volgende ochtend 6 uur; zoals monniken en nonnen elke dag doen. Wesak is een algemeen feest voor de Theravada-boeddhisten (uit een bepaalde “school”). Het is voor deze boeddhisten eigenlijk de meest blije en belangrijkste dag van het jaar, vanwege de Verlichting van de Boeddha. Ze versieren hun Boeddha beelden met lichtjes en kaarsen of lopen er met lampjes omheen. Het huis wordt schoongemaakt en versierd met bloemen (o.a. lotusbloemen). Men stuurt elkaar kaarten en geeft eten aan de monniken.