Oecumenelezing 2016 Christa Anbeek over ‘Religie en levenskunst’

‘Waar kan ik de berg van de ziel vinden’, vraagt een reiziger aan een oude man. ‘Aan de andere kant van de rivier’, antwoordt de oude man. ‘Maar ik ben juist naar deze kant gekomen’, sputtert de reiziger tegen. ‘Dan is het aan de andere kant van de rivier’, zegt de oude man. ‘Zou het dan niet eigenlijk aan deze kant moeten zijn’, vraagt de reiziger verward. ‘Wil je niet naar de berg van de ziel?‘ ‘Jawel.’ ‘Dan is het aan de andere kant van de rivier.’

Christa Anbeek citeert dit verhaal van Gao Xingjian in een van haar boeken. Ze gaat daarmee in op een raadselachtig begrip dat de theologie regelmatig gebruikt, het begrip ‘ziel’. Wat is dat precies, de ziel? De ziel is datgene in een persoon wat respect oproept, zegt Anbeek. Ook al is die persoon misschien dement of verstandelijk gehandicapt en niet in staat met woorden te zeggen wie hij is. Er is een soort kern. En als mens ben je er naar op zoek.

Christa Anbeek verzorgt de Oecumenelezing 2016. Ze spreekt over levenskunst als over het laveren tussen geluk en kwetsbaarheid. Zij gaat in op de rol die religie inneemt in de 21ste eeuw. Betrokkenheid bij godsdienst lijkt in Westerse landen minder georganiseerd te zijn vanuit confessionele verzuiling, terwijl mensen toch wel hun religieuze gevoelens hebben en die ook wel willen uitwisselen en vieren. Een religie dichtbij de antropologie is het antwoord dat Anbeek in haar inaugurele rede verwoord heeft onder de titel ‘Aan de heidenen overgeleverd’, en de ondertitel ‘Hoe theologie de 21ste eeuw kan overleven’. Daarin zit toch de gedachte van het zoeken van een weg tussen het verlangen naar geluk en het bijstaan van mensen in verdrietige periodes. Waarheid is in die zoektocht niet iets dat er is; het is iets wat geschiedt.

Lees hier verder.

Bron: Nieuwwij.nl